Reč filatelija označava bavljenje sakupljanjem, čuvanjem, izlaganjem i proučavanjem poštanskih maraka.
Kratka istorija i osnovni pojmovi
Uvođenje pojma filatelija vezuje se za krug francuskih sakupljača poštanskih maraka u drugoj polovini 19. veka.
Reč filatelija je vrlo brzo ušla u sve rečnike i leksikone i postala prihvaćena, ne samo od onih koji su se njome bavili, već i u svakodnevnom govoru svih jezika sveta. Iz nje su nastale i izvedene reči koje za osnovu imaju „filateli”, od grčke reči philos – onaj koji voli, ljubitelj:
- filatelija – bavljenje sakupljanjem, čuvanjem, izlaganjem i proučavanjem poštanskih maraka;
- filatelista – onaj koji se bavi sakupljanjem poštanskih maraka;
- filatelistički – u značenju pripadanja ovoj delatnosti, kao i mnoge druge reči, ali se sve one odnose na bavljenje filatelijom u bilo kom obliku.
Poštanska marka je stara više od 170 godina.
6. maja 1840. godine, prva poštanska mraka, poznatija kao „crni peni“ (marka od jednog penija, crne boje, sa likom kraljice Viktorije), uvedena je u Velikoj Britaniji, čime je otvoren put upotrebe ovom „čudesnom papiriću“ u naplati poštanskih usluga.
Neposredno zatim, većina evropskih i vanevropskih zemalja prihvata uvođenje poštanske marke, sledećim redosledom: Švajcarska (Cirih, Ženeva) 1843, Brazil 1849. godine, Bavarska 1849. godine, Francuska 1. januara 1850. godine, Austrija 1. juna 1850, Pruska 1851 godine, Rusija 1857 godine, Turska 13. januara 1863. godine.
Kneževina Srbija 1840. godine otvara prve pošte, kada se uvode i prvi poštanski žigovi.
Zakonom o pošti, koji je donet 1. maja 1866. godine, zvanično je predviđeno da Praviteljstvujušća knjigopečatnja (Državna štamparija) štampa i izdaje poštanske marke, koje su zvanično ušle u upotrebu kao sredstvo plaćanja poštarine.
Kada su u pitanju poštanski žigovi, oni nisu nastali u jednom trenutku i na jednom mestu. Njihova primena je uslovljavana ubrzanim razvojem i modernizacijom poštanske službe, otvaranjem novih pošta, kao i sve većom količinom poštanskih pošiljaka u prometu. U svakom slučaju, poštanski žig je kao sredstvo rada pošte, istovremeno bio i identifikacioni element vremena i sredine u kojoj je korišćen.
Poštanska marka, žigosana poštanskim žigom u okviru poštanskog sistema odnosno poštanskog sistema neke zemlje, nalepljena na bilo koju poštansku pošiljku, predstavlja potvrdu o plaćenoj i naplaćenoj poštarini za određenu vrstu poštanske usluge u prenosu pošiljke od pošiljaoca do primaoca.
Poštanska marka je zbog svoje rasprostranjenosti, kolekcionarske i propagandne privlačnosti, vremenom prerasla svoju prvobitnu frankaturnu namenu. Postala je predmet posebne pažnje poštanskih uprava, kako u pogledu njenog grafičkog i likovnog oblikovanja, tako i u pogledu izbora tema, sadržaja i motiva. Na ovaj način, poštanska marka je, pored svoje osnovne (frankaturne) vrednosti, postala i nacionalno obeležje jedne države, jer se kvalitetnim oblikovanjem i načinom izrade, a još više izborom i prezentacijom tema i motiva, javnosti – domaćoj i međunarodnoj – skreće pažnja na istorijska, kulturna, naučna, umetnička, sportska, pa i privredna dostignuća jedne države.